باشگاه کوه نوردی کالاهو

صعود زمستانه قله تخت سلیمان- منطقه علم کوه، بهمن 1391

قله تخت سلیمان با ارتفاع 4659 متر دومین قله مرتفع منطقه تخت سلیمان و علم کوه می باشد که در قسمت شمالی قله علم کوه واقع شده است. برای صعود این قله مسیرهای مختلف وجودی دارد. مسیر برفچال سمت دندان اژدها، مسیر تخت چال، مسیر سیاه گوک به دندان اژدها و تخت سلیمان و مسیر شانه کوه از جمله این مسیر ها می باشند. در فصل زمستان مطمئن ترین مسیر صعود با وجود طولانی بودن، شانه کوه می باشد که دارای برف کمتری هم است.

شانزدهم بهمن ماه سال 47 تیم صعودهای زمستانی آن سال‏ها به سرپرستی بهمن شهوندی اولین صعود زمستانی قله تخت‏ سلیمان را به یادگار گذاشتند. این برنامه در هفتم بهمن سال 47 آغاز شد که سه روز صرف رسیدن به سرچال شد و طی مدت زمان سیزده روز قله تخت سلیمان از مسیر سیاه گوک به دندان اژدها و تخت سلیمان صعود شد.

دوشنبه 16 بهمن:

ساعت 18 قرار گذاشتیم تا به اتفاق دوستان به قرارگاه ونداربن برویم و شب را در آنجا بگذرانیم. ساعت 18 در بدرقه دوستان و خانواده با دو دستگاه ماشین به ونداربن رفتیم و شب را در آنجا سپری کردیم.  

سه شنبه 17 بهمن:

ساعت 5 صبح از قرارگاه ونداربن به سمت سرچال حرکت می کنیم. با توجه به بارشی که در شنبه شب در کلاردشت بود از ابتدای مسیر برف وجود داشت. تا دو راهی بریر را از مسیر زمستانه طی کرده و ساعت 8 به کشتی سنگ رسیده و سپس در ابتدای پیت سرا به استراحت پرداختیم.

بهمن پیت سرا ریخته، با احتیاط و از مسیری مطمئن عبور می کنیم. برف کوبی زیاد است و همگی به نوبت برفکوبی می کنند. به ابتدای کنگلک بالا رسیده و وارد مسیر زمستانه می شویم. حدود ساعت 14.45 به ابتدای یال لیزونک می رسیم.

مسیر زمستان بعد از عبور از بهمن پیت سرا

برای وارد شدن به مسیر زمستانه، قبل از رسیدن به کنگلک بالا ( کنار ظرف فلزی آب ) به سمت پایین رفته و در کمترین عرض دهلیز بهسمت راست می رویم تا از پایین کنگلک بالا به ابتدای یال لیزونک برسیم.

مسیر زمستانه کنگلک بالا

سرپرست برنامه ( مهرزاد فرضی ) و مسیر زمستانه لیزونک

هوا کمی ابری شده و باد شروع به وزیدن می کند که کولاک برف کمی آزار دهنده است. هرچه بالاتر می رویم، باد و کولاک بیشتر شده و گاهی ما را متوقف می کند.  ساعت 17 به بالای لیزونک می رسیم. بهمن بزرگی از سمت سیاه گوک شمالی ریخته که حتی تا  یال لیزونک را هم در بر گرفته است. باز هم ناگزیر از سمت چپ و مسیر زمستانه به سمت پناهگاه می رویم و در ساعت 17.30 با بارهای20 کیلویی و خستگی به پناهگاه می رسیم.

پس از کمی استراحت، مواد غذایی را که از قبل بارگذاری کرده بودیم، به اتاق پایین منتقل می کنیم. خوشبختانه همه مواد غذایی سالم هستند و از گزند موشها هم دور مانده که این هم بر اساس تجربه کوهنورد بزرگ ما، رسول نقوی می باشد که وسایل را در جای مناسبی بارگذاری کرده بود. هدف ما صعود قله تخت سلیمان برای فردا می باشد ولی همگی خسته ایم و فردا هم هوا روی خوشی ندارد. با نظر همه بچه ها تصمیم می گیریم روز چهارشنبه را به استراحت و تجدید قوا بپردازیم و در صورت مساعد بودن هوا روز پنج شنبه صعود کنیم.

چهارشنبه 18 بهمن:

همگی با خیالی راحت و پس از خوابی که خستگی را از تن به در کرد، بیدار می شویم. به آب کردن برف برای تهیه صبحانه می پردازیم. هوا آفتابی ولی همراه با کمی ابر و باد می باشد. صبحانه می خوریم و پس از کمی گشت و گذار در بیرون و تمیز کردن برف های روی پله های پناهگاه، مشغول آماده کردن ناهار می شویم. خوشبختانه مواد غذایی ما به حدی زیاد هست که تا ده روز آینده هم جوابگوی ماست. زمان به سرعت می گذرد. بعد از ناهار آقای علی فرضی به ما خبر می دهد که دو نفر از دوستان تنکابنی، آقای پرویز مشهدی و آقای منصوری به سمت بالا آمده اند و ما هم منتظر هستیم تا برسند. سرعت باد و سرما بیشتر شده است. حدودا ساعت 16 دو نفر در بالای لیزونک مشاهده می شوند. به پناهگاه می رسند و ما بای چای گرم از آنها پذیرایی می کنیم.

شب، خود را برای صعود فردا آماده می کنیم. هواشناسی را چک می کنیم. ظاهرا هوای خوبی برای فردا در انتظار ما نیست و سرعت باد زیاد است. گویا باید فردا هم در پناهگاه بمانیم. به هر حال وسایل خود را برای فردا آماده می کنیم. ساعت حرکت را 5 صبح تعیین می کنیم، هوا هم ابری شده  است. برای خواب آماده می شویم و استراحت برای فردا و امید به آنکه بتوانیم صعود کنیم.

پنج شنبه 19 بهمن:

صبح ساعت 4 از خواب بیدار می شویم. درب پناهگاه را که باز می کنیم، کولاک و باد شدید اجازه خارج شدن هم به ما نمی دهد. بنا به نظر جمع و تصمیم مهرزاد ( سرپرست برنامه ) امروز هم استراحت اجباری در پناهگاه داریم. روز خود را با آب کردن برف و تهیه غذا سپری می کنیم. ظاهرا سه نفر از دوستان زنجانی هم در راه هستند. کولاک و باد خیلی زیاد است که گاهی اجازه خارج شدن از پناهگاه را نمی دهد. ولی هوا شناسی هوایی آفتابی و بدون باد را برای فردا پیش بینی نموده است.

اوقات خود را می گذرانیم، هرکسی به کاری مشغول است. ساعت 16، حسین مقدم، مجتبی مقدادی و جعفر محمدی هم می رسند. به جمع ما می پیوندند، باد و کولاک در مسیر آنها را خیلی آزار داده بود. پس از کمی استراحت، خوش و بش و چای گرم به اتاق بالا می روند و در آنجا مستقر می شوند.

باد و کولاک کم شده است. شام می خوریم  خودمان را برای فردا آماده می کنیم. هوا هنوز تثبیت نشده و نگران از اینکه شاید فردا هم نتوانیم صعود کنیم. میخوابیم به امید آنکه فردا هوایی خوب پیش رو داشته باشیم. قرار حرکت ما ساعت 5 صبح است.

جمعه 20 بهمن:

مهرزاد زودتر از همه از خواب بر می خیزد. ساعت 3 است، به بیرون می رود و آهنگ بیداری سر می هد، بلند شوید، هوا خوب شده، یه لکه ابر نداره، باد هم نداریم، ساعت 4 حرکت می کنیم.

همه از شوق بیدار می شویم، صبحانه می خوریم و راس 4 حرکت می کنیم. هوا خوب و سرعت باد کم است. برف هم کاملا سفت است. نیم ساعتی که پیش می رویم باد شروع به وزیدن می کند، آزار دهنده نیست ولی گهگاهی که سرعتش زیاد می شود ما را مجبور به توقف می کند.

به دو راهی میان سه چال و تخت چال  می رسیم، هوا تاریک است، به یاد گفته های مش علی محمد فرضی می افتیم که می گفت برای اینکه کمترین برف کوبی را داشته باشیم متمایل به سمت چپ از سمت سیاه کمان بروید. تجربه ای که از سالیان دور به یادگار مانده است. برف کوبی خیلی کم است و اغلب جاها هم برف سفت است. به یاد سال 88 می افتم که از مسیر تابستان به سمت علم چال رفتیم و چقدر برفکوبی کردیم ولی الان با سرعت هر چه تمام تر و بدون برفکوبی ادامه می دهیم. به ابتدای علم چال می رسیم، باد قطع شده و هوا در حال روشن شدن است. در دور دستها هم دو نور هد لامپ بالا می آیند، آقای مشهدی و منصوری هم قصد صعود تخت سلیمان را دارند.

مسیر زمستانه برای رسیدن به شانه کوه

روبروی پناهگاه خرابه به سمت راست رفته و از روی سنگها به سمت سکوی سال 48 می رویم. در پشت سکو، بهمن شانه کوه کمین نشسته است. بهمنی که اولین صعود زمستانه گرده سال 48 را برای همه تلخ کرد.

قبل از سکو یک سنگ بزرگ وجود دارد، دایی رسول نقوی گفته بود وقتی که به این سنگ رسیدید باید به موازات آن و مستقیم بالا بروید تا به بالای یال شانه کوه برسیدکه از گزند بهمن در امان باشید.

به ترتیب از سرچال تا اینجا برف کوبی کرده ایم. برای بالا رفتن یال شروع می کنیم، ابتدا جمشید، مهرزاد و نوبت به عامر می رسد تا به بالای یال می رسیم. یال شانه کوه را ادامه می دهیم تا به قله 4400 متری شانه کوه برسیم. ساعت 8.45 صبح است که به قله شانه کوه می رسیم و خورشید در حال خود نماییست. سه سال پیش روز 21 بهمن به همراه علی نصیری و قاسم سلطان تا اینجا پیش روی کرده بودیم ولی به علت باد شدید و بارش برف از همین جا برگشتیم و به قله شانه کوه بسنده کردیم.

قله شانه کوه

 

از قله به سمت یال تخت سلیمان سرازیر می شویم، کمی پایین تر به سمت راست و بر روی یال تخت سلیمان ادامه می دهیم. در اینجا ناگزیر، کسانی که می خواهند به سمت گرده بروند باید از سمت چپ و از پشت شانه کوه به سمت گرده ادامه مسیر دهند.

هوا صاف و بدون ابر است، به مسیر ادامه می دهیم، در یک سمت قلل زیبای هفت خوان، اسپیلت، و در پشت سر ما دیواره غربی، گرده و دیواره علم کوه و در سمتی دیگر سیاه سنگها، چالون، سیاه کمان و در دور دستها آزادکوه و دماوند در یک خط مستقیم خود نمایی می کنند.

همانطور که دایی رسول گفته بود این یال تخت سلیمان کم برف ترین و ایمن ترین مسیر می باشد. همگی سرحال و سر زنده به مسیر ادامه می دهیم. یک یال تا قله مانده، ساعت 10 می باشد.

حوالی ساعت 11 نزدیکی قله هستیم و نهایتا همگی ساعت 11.10 دقیقه بر بالای قله هستیم. با علی فرضی تماس می گیریم و به او خبر می دهیم.

عکس یادگاری و حدود یک ساعت استراحت بر روی قله در هوایی بی نهایت خوب، خستگی را از تن به در می کند.

از همان مسیر رفت به سمت پایین بر می گردیم. در ابتدای یک دهلیز هستیم که دوستان تنکابنی در حال صعود هستند، برای جلوگیری از ریزش سنگ منتظر می مانیم تا آنها بالا بیایند.

ادامه می دهیم و آنها به سمت قله می روند. بار دیگر باید قله شانه کوه را صعود کنیم. خستگی کمی تاثیر گذارده ولی خود را به قله شانه کوه می رسانیم. استراحتی کامل می کنیم و از همان مسیر رفت به سمت علم چال می رویم. علم چال پوشیده از برف است. ساعت 17 به سرچال می رسیم و با چای گرم دوستان زنجانی مورد استقبال قرار می گیریم.

حسین مقدم از برنامه فردای خود و دوستانش که قصد صعود از گرده را دارند می گوید، اینکه قصد دارند از سرچال به سمت گرده رفته و از سیاه سنگ برگردند. گفتگویی می کنیم و قرار می شود که شب، عکسهای علم چال و گرده را به آنها نشان دهم.

یک تیم 25 نفره از کوهنوردان گیلان هم به سرچال رسیده اند. وارد پناهگاه می شویم و پس از صرف غذا به استراحت می پردازیم.

فردا قرار است به سمت پایین حرکت کنیم.

شنبه 21 بهمن:

ساعت 7.30 دقیقه به سمت پایین به راه می افتیم. برف کم شده است، از مسیر زمستانه به پایین می رویم. به کنگلک پایین که می رسیم با حجم کم برف نسبت به زمان بالا رفتن مواجه می شویم.

به کشتی سنگ، بریر و نهایتا ساعت 11.30 به ونداربن می رسیم. ساعت 12 آقای رسول نقوی به همراه خانواده و علی فرضی به ونداربن برای استقبال ما می آیند.

پس از استراحت و صرف ناهار در قرارگاه ونداربن ساعت 14 به سمت قرارگاه رودبارک حرکت می کنیم که در آنجا با استقبال گرم خانواده های خود مواجه می شویم و برنامه دیگر را با موفقیت به پایان می رسانیم.

نفرات تیم: